Χατζηαβάτηδες
Στην «Εφημερίδα των Συντακτών» δημοσιεύτηκε πρόσφατα άρθρο του Γ.Μ. με τίτλο «Φοβού τους... συλλόγους» και με υπογραφή «εκπαιδευτικός».
Το άρθρο, που αποτελεί κήρυγμα υποταγής και πρωτόγονου συστημικού αντικομμουνισμού, προσπαθεί να συκοφαντήσει και να χτυπήσει -σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζεται να ψηφίσει το αντιασφαλιστικό έκτρωμα- την οργανωμένη συλλογική δράση.
Οι αγώνες, οι διεκδικήσεις, οι ταξικοί στόχοι αποκαλούνται «στείρα άρνηση» και ξεπερασμένα εργαλεία, ενώ η συμμετοχή σε κοινωνικούς διαλόγους, η κατάθεση υπομνημάτων-προτάσεων, η ατομική αναζήτηση λύσεων είναι τάχα το σύγχρονο, το δημοκρατικό, το αποτελεσματικό!
Με άλλα λόγια ο αρθρογράφος περιγράφει πώς πρέπει να είναι ένα ρεφορμιστικό και κυβερνητικό σωματείο και μια κυβερνητική παράταξη.
Λαλίστατος κατά τα άλλα, ένα πράγμα μόνο ξεχνάει να πει αυτός ο… «εκπαιδευτικός»: ότι είναι συνδικαλιστικό στέλεχος των ΣΥΝΕΚ (παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ) και μάλιστα διορισμένος από τον υπουργό Παιδείας σε επιτροπή για τη μνημονιακή αναμόρφωση της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης.
Φαίνεται πως το έχουν σύστημα εκεί στον ΣΥΡΙΖΑ ν’ αποκρύπτουν την ιδιότητά τους, όπως τα μυστικά ραντεβού τους κ.ά.
Η «βιτρίνα» του Διαλόγου
Ο συγκεκριμένος κυβερνητικός συνδικαλιστής ενοχλείται ιδιαίτερα από την πλούσια δράση της ΕΛΜΕ Πειραιά.
Οι εκπαιδευτικοί του Πειραιά ωστόσο έχουν άλλη άποψη, γι’ αυτό και στηρίζουν τη δράση αυτή, αυξάνουν συνεχώς τη συμμετοχή τους στις εκλογές της ΕΛΜΕ κι αναδεικνύουν σταθερά το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ 1η δύναμη.
Το άρθρο κατηγορεί την ΕΛΜΕ και το ΠΑΜΕ ότι τάχα «φοβούνται τους συλλόγους και τον διάλογο», επειδή η ΕΛΜΕ τάχθηκε κατά του «Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία» και κάλεσε τους συλλόγους να μην ανταποκριθούν στο κάλεσμα του υπουργού Παιδείας για συμμετοχή στον διάλογο.
Με τα ίδια ακριβώς επιχειρήματα («δεν έχετε προτάσεις», «στείρα άρνηση», «φοβάστε τον διάλογο» κ.ά.) προσπαθούσαν η Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ να υπονομεύσουν, να χτυπήσουν τους αγώνες των εργαζομένων.
Είναι πασίγνωστο ότι ο «Εθνικός Διάλογος» χρησιμοποιείται σαν βιτρίνα για να περάσουν, να νομιμοποιηθούν στον λαό οι κάθε φορά αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση με τη σφραγίδα της Ε.Ε. και του ΟΟΣΑ. Ιδιαίτερα τ’ αποτελέσματα αυτού του διαλόγου είναι προκαθορισμένα από το 3ο Μνημόνιο και τις γνωστές αντιδραστικές εκθέσεις του ΟΟΣΑ, γι’ αυτό και ο διάλογος ακολουθεί τις προθεσμίες του Μνημονίου.
Ο Ν. Φίλης στην ομιλία του στην Eπιτροπή Εθνικού Διαλόγου διευκρίνισε: «Η Μέθοδος της Μεταρρύθμισης. Οχι συρραφή, ούτε αναπροσαρμογή αιτημάτων. Συνολική Φιλοσοφία».
Δηλαδή, οι συμμετέχοντες στον διάλογο θα πρέπει να έχουν την ίδια εκπαιδευτική φιλοσοφία με την κυβέρνηση, την Ε.Ε. και τον ΟΟΣΑ!
Αντίθετα, με την καθοριστική συμβολή του ΠΑΜΕ, η ΕΛΜΕ Πειραιά συζητάει ταχτικά με τους εκπαιδευτικούς, αλλά και με τους γονείς και τους μαθητές, μέσα από τις Γ.Σ., τις περιοδείες στα σχολεία, τις περιφερειακές συσκέψεις, τις εκδηλώσεις, τις συχνές ανακοινώσεις.
Αυτόν ακριβώς τον διάλογο φοβούνται η κυβέρνηση κι ο κυβερνητικός συνδικαλισμός. Κι είναι απαράδεχτο και βαθιά αντιδημοκρατικό να χρησιμοποιείται ο σύλλογος διδασκόντων (όργανο διοίκησης όπου η συμμετοχή των εκπαιδευτικών είναι, υπηρεσιακά, υποχρεωτική), προκειμένου να υποχρεωθούν να συμμετάσχουν οι εκπαιδευτικοί στον διάλογο για την υλοποίηση της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής.
Χαραχτηριστικό παράδειγμα η προσπάθεια της προηγούμενης κυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ να χρησιμοποιήσει τους συλλόγους διδασκόντων, δίνοντάς τους την αρμοδιότητα της αυτοαξιολόγησης, για να υλοποιήσει συνολικά την αξιολόγηση στην εκπαίδευση.
Τότε η ΕΛΜΕ Πειραιά είχε καλέσει τους συλλόγους διδασκόντων να μη συμμετάσχουν σε καμιά διαδικασία της αυτοαξιολόγησης (ομάδες εργασίας, επιμορφωτικά σεμινάρια κ.λπ.).
Οι σύλλογοι συντάχθηκαν με την απόφαση της ΕΛΜΕ σε ποσοστό 80-85% και η αξιολόγηση δεν προχώρησε.
Σύμφωνα με τον εν λόγω κυβερνητικό συνδικαλιστή-παράγοντα, δεν θα έπρεπε να γίνει καμία παρέμβαση-κάλεσμα στους συλλόγους από την ΕΛΜΕ, το ΠΑΜΕ και γενικά το συνδικαλιστικό κίνημα.
Το ροζ παπαγαλάκι ονομάζει επίσης «δημοκρατία» τη συμμετοχή της ψήφου των εκπαιδευτικών στην επιλογή της διοίκησης, όταν η ψήφος αυτή δεν αλλάζει στο παραμικρό τον ρόλο (να υλοποιεί την πολιτική του υπουργείου) και τις αρμοδιότητες της διοίκησης.
Η όλη διαδικασία θέλει να καταστήσει τους εκπαιδευτικούς συνυπεύθυνους των αποφάσεων-πράξεων της διοίκησης.
Aφού σέβεται ο κυβερνητικός συνδικαλιστής την ψηφοφορία στους συλλόγους, τι έχει να πει για την εσπευσμένη επαναφορά από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, λίγο πριν από τις επιλογές των προϊσταμένων, της «αμαρτωλής» προφορικής συνέντευξης και για την αντιδημοκρατική εγκύκλιο του υπουργού Παιδείας, μία μέρα πριν από τις εκλογές στους συλλόγους, που έλεγε ότι η συμμετοχή στις εκλογές είναι υπηρεσιακή υποχρέωση του εκπαιδευτικού; Kουβέντα!
Μασκαρεμένος αντικομμουνισμός
Η πολεμική όμως του «εκπαιδευτικού» μας δεν σταματά στο συνδικάτο.
Συνεχίζει ξεδιάντροπα να ψεύδεται, υποστηρίζοντας ότι το ΚΚΕ ψήφισε «παρών» στην επαναφορά των διαθέσιμων εκπαιδευτικών, ενώ γνωρίζει καλά ότι το ΚΚΕ υπερψήφισε το συγκεκριμένο άρθρο, κι αυτό είναι καταγεγραμμένο στα πρακτικά της Βουλής.
Σαν καλό παπαγαλάκι ανακοινώνει για χιλιοστή φορά την επανασύσταση των καταργημένων ειδικοτήτων, αποσιωπώντας από την άλλη ότι οι περιφερειάρχες Εκπαίδευσης κατάργησαν φέτος (ως δήθεν ολιγομελή) αρκετά τμήματα των ειδικοτήτων αυτών και για πρώτη φορά μάλιστα έγιναν υποχρεωτικές μετακινήσεις εκπαιδευτικών στα ΙΕΚ.
Σαν κανονικός αναθεωρητής επιχειρεί ακόμη να διαστρεβλώσει την επαναστατική ιδεολογία, τον μαρξισμό-λενινισμό, καθώς παρουσιάζει ως βασική αντίληψη του ΚΚΕ την κατάληψη της εξουσίας «από μια πεφωτισμένη μειοψηφία».
Μακριά από κάθε ταξική ανάλυση ο επίδοξος «αρθρογράφος» συντάσσεται έτσι με τους απανταχού αντικομμουνιστές, που χαραχτηρίζουν την Οχτωβριανή Επανάσταση, τη μεγαλύτερη επανάσταση στην Ιστορία, πραξικόπημα μιας μειοψηφίας!
Μειοψηφία όμως μέσα στον λαό, και μάλιστα πολύ μικρή, είναι οι κεφαλαιοκράτες. Και οι κυβερνήσεις, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ, που διαχειρίζονται, προωθούν και υπηρετούν τα συμφέροντά τους, στηρίζουν και στηρίζονται στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα.
Κι είναι ακριβώς ο ΣΥΡΙΖΑ, που τσακίζει σήμερα τα δικαιώματα και τις καταχτήσεις των εργαζομένων στη χώρα μας.
Ας του πει τέλος πάντων κάποιος ότι η σιωπή είναι χρυσός…
*συνδικαλιστής του ΠΑΜΕ, πρόεδρος της ΕΛΜΕ Πειραιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου