Τα σπίτια που θα έπαιρναν οι κομμουνιστές...

Της Κάλι Καρά

Για χρόνια και χρόνια η αντικομμουνιστική προπαγάνδα έσπερνε το φόβο στους εργαζόμενους ότι αν επικρατήσει ο κομμουνισμός θα χάσουν τα σπίτια τους. Η πραγματικότητα σήμερα, στην Ελλάδα της καπιταλιστικής οικονομίας, αποδεικνύει ότι οι εργαζόμενοι κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες. Στον αντίποδα, η εμπειρία από τη σοσιαλιστική οικοδόμηση στη Σοβιετική Ένωση...

Η Οχτωβριανή Επανάσταση δεν ήταν απλώς μια αλλαγή πολιτικής εξουσίας. Ήταν μια βαθύτατα κοινωνικο-οικονομική ανατροπή, που άλλαξε τα πάντα, όταν για πρώτη φορά η εργατική τάξη, μαζί με τους συμμάχους της στη Ρωσία, ήρθε στην εξουσία.

- Απάλλαξε τους εργαζόμενους από την εκμετάλλευση μεταβιβάζοντας στα χέρια τους όλα τα βασικά μέσα παραγωγής (επιχειρήσεις, τράπεζες, σιδηρόδρομοι, γη κ.λπ.).

- Εξαφάνισε για πάντα το φαινόμενο της ανεργίας - αυτή τη φοβερή μάστιγα για τους εργαζόμενους στον καπιταλιστικό κόσμο μέχρι σήμερα. Στον κάθε άνθρωπο ήταν εγγυημένη: Πρώτο, η δουλειά ανάλογα με την ειδικότητά του και, δεύτερο, η ίση αμοιβή για ίση εργασία, ανεξάρτητα από το χρώμα της επιδερμίδας του, το σχήμα των ματιών του ή την ηλικία του.

- Κατοχύρωσε τη Δημόσια Καθολική Κοινωνική Ασφάλιση όλων των εργαζομένων και για την περίπτωση ολοκληρωτικής ή μερικής απώλειας της ικανότητας για εργασία και την παροχή δωρεάν ιατρικής και νοσοκομειακής περίθαλψης σε όλους τους εργαζόμενους.

- Η ΕΣΣΔ κινητοποίησε όλους τους πόρους που μπορούσε για να αντιμετωπίσει το στεγαστικό πρόβλημα της λαϊκής κατοικίας. Γι' αυτό κάθε χρόνο μεγάλωναν οι πιστώσεις για την κατασκευή κατοικιών. Είχε εγκαινιάσει βιομηχανικές μεθόδους που εξασφάλιζαν, χωρίς προηγούμενο, ρυθμούς παράδοσης 2.200.000 άνετων διαμερισμάτων το χρόνο. Ο αριθμός αυτός ήταν ανώτερος από αυτόν που έδιναν όλες οι χώρες της ΕΟΚ μαζί, καθώς και οι ΗΠΑ.

Το πρόβλημα της στέγης δεν πρέπει να εξαρτάται από το οικονομικό επίπεδο των ανθρώπων. Αυτή η αρχή ίσχυε πάντα στη Σοβιετική Ένωση. Το Σύνταγμα της ΕΣΣΔ εξασφάλιζε το δικαίωμα της κατοικίας με χαμηλό ενοίκιο το οποίο είχε μείνει σταθερό από το 1928 και αποτελούσε -μαζί με την πληρωμή για τις υπηρεσίες που πρόσφεραν τα δημοτικά όργανα - κατά μέσο όρο το 3% περίπου του οικογενειακού προϋπολογισμού του εργάτη ή του υπαλλήλου.

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, να αποκαλυφθεί το φιάσκο της αντικομμουνιστικής προπαγάνδας ολόκληρων δεκαετιών! Τα σπίτια των λαϊκών οικογενειών, δεν τα παίρνουν οι κομμουνιστές. Τα παίρνουν οι τράπεζες στο όνομα της εύρυθμης λειτουργίας τους προς όφελος των επιχειρηματικών ομίλων. Στο σφυρί κινδυνεύουν να βγουν δεκάδες χιλιάδες σπίτια, μιας και αίρεται η προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμούς για το 75% των δανειοληπτών που δεν εξυπηρετούν τα στεγαστικά τους δάνεια. Παύει να ισχύει η έως τώρα προστασία της πρώτης κατοικίας από πλειστηριασμό για το 100% των δανειοληπτών με «κόκκινα» δάνεια. Μόλις για το 25% των δανειοληπτών θα είναι η προστασία από πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας με βάση τη συμφωνία της «αριστερής» κυβέρνησης - κουαρτέτου.

Αφού αφαίμαξαν μισθούς και συντάξεις, αφού πέταξαν στην ανεργία 1,5 εκατομμύριο και πάνω εργαζόμενους, αφού επέδραμαν με διάφορα χαράτσια στα σπίτια του κοσμάκη, τώρα στο μάτι των καπιταλιστών μπαίνει η αρπαγή της λαϊκής κατοικίας, η τελευταία του ελπίδα, το σπιτάκι που απέκτησε με μόχθο και πόνο για να βάλει «ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του», όπως συνηθίζει να λέει ο λαός μας και που με τις πολιτικές τους τον ανάγκασαν να μην μπορεί να αποπληρώσει το δάνειο με το οποίο το απέκτησε.

Οι καπιταλιστές, μπροστά στην κρίση που αυτοί προκάλεσαν, δείχνουν πλέον, το πραγματικό πρόσωπο της εκμετάλλευσης που τους τρέφει. Δεν θα πάρουν τα χέρια τους από τις ζωές των εργαζομένων και των παιδιών τους, αν δεν τους τα κόψουμε. Μονόδρομος η ενίσχυση της Λαϊκής Συμμαχίας και η συμπόρευση με το ΚΚΕ για να γίνει ο λαός πραγματικός νοικοκύρης του πλούτου που παράγει, πραγματικός νοικοκύρης στο σπίτι του.