Εμείς δεν ξέρουμε τι είναι η ομίχλη. 
Εμείς που λες όλα τα φτιάχνουμε στο φως. 

--------

Κάποτε θ' ανταμώσουμε στους λόφους του ήλιου. Μην ξεχνάς. 
Περπάτα.

--------

Ακούστε πώς σφυρίζει τούτος ο άνεμος. 
Είναι μεγάλος τούτος ο άνεμος, είναι χαρούμενος 
φεγγοβολάει από χιλιάδες περιστέρια 
φεγγοβολάει από τα μάτια των ηρώων μας 
φεγγοβολάει απ' τη θυσία, απ' την ελπίδα και το μέλλον. 
Χρειάζονται χιλιάδες στόματα μαζί για να τον πούνε αυτόν τον άνεμο. 
--------
Ετούτος ο λαός δε γονατίζει 
παρά μονάχα μπροστά στους νεκρούς του.

από τις "Γειτονιές του Κόσμου" του Γ. Ρίτσου