Στο χώρο του Πολιτισμού, στις κεντρικές εκδηλώσεις του 41ού Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», που θα πραγματοποιηθεί στις 8, 9 και 10 Οκτώβρη στο πάρκο «Τρίτση» στο Ίλιον, θα λειτουργεί έκθεση με έργα των κομμουνιστών κι αγωνιστών εικαστικών Γιώργου Φαρσακίδη και Γιάννη Στεφανίδη.

Έργο του Γ. Φαρσακίδη, το καψόνι της ορθοστασίας στη ΣΦΑ (1950)

Γιώργος Φαρσακίδης

Την περίοδο της Κατοχής ασχολήθηκε με τις γελοιογραφίες. Το καλοκαίρι του 1944 εντάσσεται στον ΕΛΑΣ Χαλκιδικής, όπου και τραυματίζεται βαριά και στα δυο του χέρια.

Στη συνέχεια, ακολουθεί κι αυτός τον ίδιο «δρόμο», που ακολουθούν και χιλιάδες σύντροφοί του. Φυλακίσεις, διωγμοί, εξορία... Από το 1949 μέχρι το 1961, με ένα διάλειμμα ενός χρόνου το 1956 και άλλα 3,5 χρόνια στη διάρκεια της χούντας. Μακρόνησος, Άη Στράτης, Γυάρος και Λέρος, τα νησιά που εξορίζεται, συνολικά 16,5 χρόνια.

«Η πρώτη μου γνωριμία με την ξυλογραφία είχε γίνει το 1949 - '50 στο "Σύρμα" των πολιτών στο ΑΕΤΟ - ΕΣΑΙ στο Μακρονήσι. Είχε πέσει στα χέρια μου μια "Φιλολογική Πρωτοχρονιά" με χαρακτικά, απ' ό,τι θυμάμαι, των Κορογιαννάκη, Τάσσου, Βασιλείου, Χυτήρη και άλλων». Ακολούθησε ο Άη Στράτης. «Εκεί, οι συνθήκες ήταν κάπως καλύτερες από εκείνες της Μακρονήσου. Δε σε σκοτώνανε, δε σε βασάνιζαν, αλλά υπήρχε η πολύχρονη κράτηση. Όλη τη δεκαετία του '50 ήμουν εκεί. Στο στρατόπεδο των πολιτικών εξόριστων του Άη Στράτη, ο δάσκαλος, που μας μύησε στην τεχνική της ξυλογραφίας, στάθηκε ο ζωγράφος - χαράκτης Χρήστος Δαγκλής». Και συνεχίζει: «Στον Άη Στράτη υπήρχε πολλή αρρώστια μετά τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Όλοι κάναμε φοβερή οικονομία. Στέλνοντας κάρτες δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο. Τα βάλαμε κάτω. Χαρτιά, πινέλα, χρώματα, δραχμές διακόσιες είκοσι. Κινήσαμε, λοιπόν, να βρούμε τον Γραμματέα της Ομάδας, να μοιραστούμε μαζί του τη χαρά της ανακάλυψης, να μας δώσει χρήματα. Ο μπάρμπα Χρήστος, ο Γραμματέας μας, άνθρωπος θετικός, υπεύθυνος με πολύπλευρη πείρα. Οργανωτικός προπολεμικά ακόμη, στον Άη Στράτη με τον Γληνό και τον Βάρναλη. Τότε αυτός σκεφτόταν, πώς θα έκοβε χρήματα για να αγοράσουμε πινελάκια. Όμως, όπως και αν τα υπολόγιζε, λεφτά για πινελάκια δεν μπορούσε να μας δώσει. Ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Ο σωτήρας άγγελός μας βρέθηκε στο πρόσωπο του Γιάννη Ρίτσου. Συμπλήρωσε το ποσό από την τσέπη του και σε λίγο οι πρώτες χειροποίητες κάρτες γίναν ανάρπαστες. Η πρόβλεψή μας δικαιώθηκε πανηγυρικά, με την ανταπόκριση από τα έξω και τη σημαντική οικονομική ενίσχυση της Ομάδας».